Μιλαει για τον γάμο της, το βιβλίο οικοκυρικών που ετοιμάζει αλλά και τα σανδάλια που δημιουργεί με τη μητέρα της......
Στο δημοτικό η Μαριέττα είχε δάσκαλο τον μπαμπά της, τον άνθρωπο που την ενθάρρυνε να διεκδικήσει ένα στέμμα, περήφανος για την όμορφη κόρη που του έμοιαζε. Κι ενώ η –επίσης δασκάλα– μαμά της είχε τις αγωνίες της αν το κορίτσι της θα κατάφερνε να διαχειριστεί το στέμμα χωρίς να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο, η κόρη απάντησε με μεταπτυχιακό στην ψυχολογία. Κι ύστερα ήρθε ο πρίγκιπας κι ένας γάμος που σχολιάστηκε πολύ. Τότε η «Σταχτοπούτα» έφτιαξε μόνη της ένα κομψό σανδάλι, αποφασίζοντας να μην ξανασχοληθεί με κολοκύθες.
Για τον άντρα της ζωής της:
Θυμάται σαν τώρα το πρώτο τους ραντεβού για ποτό στο Κολωνάκι. «Περάσαμε πολύ ωραία! Γελάσαμε πολύ και μετά ο καθένας σπίτι του και “γεια σας”. Αλλά, ναι, ένιωσα κάτι ιδιαίτερο. Από τον τρόπο που μιλούσε και από αυτά που έλεγε κατάλαβα πως είχαμε πολλά κοινά. Υπήρχε τρομερή επικοινωνία. Εκ των υστέρων, μου είπε πως και εκείνος το αισθάνθηκε. Έτσι, αυτό που λένε ότι όταν βρεις τον άνθρωπό σου, το αισθάνεσαι και έλεγα “Ναι, καλά, σιγά…”, τώρα πιστεύω πως μπορεί όντως να συμβεί. Κι όσο περνούσε ο καιρός και προέκυπταν νέες κοινές δραστηριότητες, κατάλαβα πως μας άρεσαν τα ίδια πράγματα, κανείς από τους δυο μας δεν έκανε πράγματα με το ζόρι.»
Για το επόμενο βήμα τους ως οικογένεια:
«Ναι, θέλουμε πολύ να κάνουμε παιδάκια. Μάλλον θα ήθελα πιο πολύ κοριτσάκι, αλλά εκεί που το σκέφτομαι, λέω “ας είναι γερό, μόνο αυτό έχει σημασία”. Ο Λέων πάλι θα ήθελε αγοράκι. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα έρθει, οπότε…»
Για το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο μαζί με τη μαμά της και πώς προέκυψε η ιδέα:
«Όταν ξεκίνησα να κάνω δικό μου σπιτικό, είχα τεράστιες απορίες: από το πότε ρίχνεις το κρέας και πότε την τομάτα στο κοκκινιστό μέχρι το πώς ξεφορτώνεσαι τη μυρωδιά από το γάλα που χύθηκε στο ψυγείο. Η μαμά μου αποδείχτηκε πως είχε λύση για όλα. Πώς; Είχαμε κάτι θείες, πολύ προκομμένες που είχαν συγκεντρώσει κάτι τέτοιες συμβουλές σε ένα τετράδιο». Το υλικό υπήρχε, αλλά η αφορμή να κάτσουν να το γράψουν ήταν μια πολύ αστεία ιστορία: «Ένα βράδυ είχα πάει σε ένα φιλανθρωπικό γεγονός με τον Δημήτρη τον Γιαννέτο, ο οποίος μασούσε μια τσίχλα. Συνειδητοποιώντας πως δεν υπήρχε πουθενά ένα καλαθάκι ή ένα τασάκι να τη φτύσει, κάποια στιγμή την πέταξε κάτω από το τραπέζι. Έλα που εγώ φορούσα μια μάξι τουαλέτα γνωστού έλληνα σχεδιαστή (δεν θα πω όνομα, γιατί θα το διαβάσει και θα φρικάρει) και η τσίχλα κόλλησε στο φόρεμα. Κι όταν ο Δημήτρης κάποια στιγμή σηκώθηκε, την πάτησε κιόλας και κόλλησε για τα καλά. Όταν σηκώθηκα, λοιπόν, να φύγω, συνειδητοποίησα πως το φόρεμα είχε μια πιέτα κάπου που δεν έπρεπε. Πάω να την ανοίξω και η τσίχλα, “χλάαατς”, απλώνεται! Όταν γύρισα σπίτι, λέω «άσε μαμά, καταστράφηκε η τουαλέτα και τώρα πώς θα την επιστρέψω στο σχεδιαστή;» Και τότε εκείνη έκανε το θαύμα της. Έβαλε την τουαλέτα σε μια σακούλα σούπερ μάρκετ και την κατάψυξε για μισή ώρα. Μετά κάνει ένα “τσακ” και η τσίχλα έφυγε. Τότε σκέφτηκα το βιβλίο».
Για τα σανδάλια που σχεδιάζει και πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό
«Για μένα είναι το πιο βολικό καλοκαιρινό παπούτσι. Αλλά ενώ πάντα είχα αρκετά σανδάλια, πάντα με ενοχλούσε που τα περισσότερα είχαν κάτι λάθος: είτε από κάτω ήταν πολύ σκληρά και άκαμπτα, είτε γλιστρούσαν. Ήθελα λοιπόν τότε για το ταξίδι του γάμου να κάνω ένα πραγματικά βολικό σανδάλι και (εδώ εμφανίζεται πάλι η μαμά Χρουσαλά). Τελικά απευθύνθηκα στη μαμά μου». Εκείνη της έφτιαξε ένα ζευγάρι με μαξιλαράκι μπροστά κάτω από τα δάχτυλα, πλαστική επένδυση στη σόλα για να μη γλιστράει, ελάχιστο τακουνάκι για καλύτερη ανατομία, σιλικόνη στη διχάλα στο δαχτυλάκι για να μην κόβει, αληθινό δέρμα για να μη μυρίζει. Και το στόλισε όμορφα με πέρλες. «Όποιος έβλεπε αυτά τα σανδάλια με ρωτούσε από πού τα έχω πάρει. Φίλες που τους έλεγα πως τα σχεδίασα εγώ και μου τα έφτιαξε η μαμά μου ήθελαν να μου παραγγείλουν να τους φτιάξω δικά τους! Κι έτσι μου μπήκε η ιδέα. Λέω “είσαι μανούλα να το κάνουμε;”».
Διάβασε περισσότερα στο InStyle που κυκλοφορεί
Διάβασε περισσότερα στο InStyle που κυκλοφορεί.
