Ξαφνικά το Σύνταγμα έχει γίνει must. Έχει γεμίσει ετερόκλητο κόσμο, έχει λουκουμάδες, βρώμικα και μπαλόνια παντού, μια ανοιχτή Συνέλευση λαμβάνει χώρα από το απόγευμα μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες, ένα λαϊκό πανηγύρι στήνεται ακριβώς έξω από τη βουλή με τραγούδια και χορούς ενώ πλήθος κόσμου επιτίθεται λεκτικά και συγχρονισμένα στους ψηφισμένους από αυτόν βουλευτές του, τα μαγαζιά τριγύρω δεν προλαβαίνουν να καθαρίσουν τις τουαλέτες τους και σκηνές έχουν στηθεί στο γρασίδι της πλατείας, φιλοξενώντας τους εθελοντές που κάνουν την όλη διαδικασία εποικοδομητική.
Τι σημαίνουν αυτά; Ποιοι είναι όλοι αυτοί και τι κάνουν εκεί; Γιατί ξαφνικά όλοι μιλούν για την πλατεία Συντάγματος και τι είναι αυτό που τους σπρώχνει μαζικά εκεί; Αρχικά ήταν ένα χλευαστικό ισπανικό πανό που ζητούσε από τους παρευρισκόμενους σε μια αντίστοιχη διαμαρτυρία στη Βαρκελώνη να κάνουν ησυχία, μην τυχόν και ξυπνήσουν τους Έλληνες. Αμέσως η είδηση έφτασε στους προαναφερθέντες Έλληνες (που εκείνη την ώρα έβλεπαν εφιάλτες) και τους χτύπησε στον εγωισμό.
Μέσα σε μόλις λίγες ώρες, οργανώθηκε μέσω Facebook η πρώτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα με τίτλο «Αγανακτισμένοι Έλληνες Πολίτες» την Τετάρτη 25 Μαΐου, χωρίς την εμπλοκή κανενός από τα πολιτικά κόμματα. Την επόμενη μέρα οργανώθηκε και δεύτερη συγκέντρωση, μετά και τρίτη, τέταρτη, μέχρι την Κυριακή που οι αγανακτισμένοι ολόκληρης της Ευρώπης οργανώθηκαν (μέσω Facebook πάντα) για να συγκεντρωθούν στις πλατείες όλων των μεγάλων πόλεων της Γηραιάς Ηπείρου.
Στο Σύνταγμα έγινε πανικός. Ήδη τις προηγούμενες μέρες είχε διαμορφωθεί η Συνέλευση, μια διαδικασία που λάμβανε χώρα δίπλα στο σιντριβάνι της πλατείας και δεν ήταν τίποτε παραπάνω από πολίτες που με ένα μικρόφωνο και ηχεία, μιλούσαν στους συμπολίτες τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως λαός και τις προτεινόμενες λύσεις τους. Καθώς οι μέρες περνούσαν, η Συνέλευση οργανώθηκε με γραμματεία, με τη διατήρηση πρακτικών, με θεματικές ομάδες εθελοντών, νούμερα για τους υποψήφιους ομιλούντες ώστε να διατηρηθεί μια σειρά και πολλά πολλά άλλα, ιδιαίτερα αξιοθαύμαστα.
Η πλατεία Συντάγματος γέμισε από ετερόκλητο κόσμο και αυτό ακριβώς είναι το καλό. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και στις πορείες να μαζεύονται διαρκώς οι ίδιοι και οι ίδιοι. Μπορεί να έχει ένα εκατομμύριο μικροπωλητές που παρεμποδίζουν τη Συνέλευση και για άλλους σφετερίζονται τις περιστάσεις για να κερδίσουν χρήμα ενώ για άλλους βρήκαν μια εξαιρετική ευκαιρία να βγάλουν κι αυτοί το ψωμάκι τους, μπορεί να έχει αμέτρητους υπερ-αγανακτισμένους που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη γλώσσα τους και γίνονται χυδαίοι όπως ακριβώς και οι πολιτικοί που τους εκμεταλλεύτηκαν, έχει όμως κυρίως έξυπνες φάτσες που τριγυρίζουν, ακούν, παρατηρούν, συνομιλούν, μαθαίνουν, δραστηριοποιούνται και ΔΕΝ κάθονται στον καναπέ τους ή σε κάποιο από τα κοντινά μπαράκια.
Αυτό που συμβαίνει τώρα κάθε απόγευμα όταν ο κόσμος τελειώνει απ' τις δουλειές του και συγκεντρώνεται ακούραστος στην πλατεία Συντάγματος, αυτή η μαζική κινητοποίηση των πάντων, μικρών και μεγάλων από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, διάσημων και άσημων, gay και straight, indie και trance, μορφωμένων και αποφοίτων δημοτικού, από όλα τα προάστια της Αθήνας, από άλλες πόλεις, ακόμα και άλλες χώρες είναι κάτι που αρκεί για να δώσει ελπίδα. Ακόμα κι αν τίποτα δε βγει από αυτή την ιστορία, θα έχουμε κάνει ένα μικροσκοπικό βήμα πιο μακριά απ' την αδράνεια στην οποία έχουμε βουτηχτεί.
Κείμενο: Αλεξία Παλαιστή
