Robert Pattinson και Reese Witherspoon σε μία παλιομοδίτικη ιστορία αγάπης
Το θέμα: Ο Τζέικομπ, που σπουδάζει κτηνιατρική, χάνει τους γονείς του σε δυστύχημα και για να βγάλει τα προς το ζην πιάνει δουλειά σε τσίρκο. Έρχεται σε επαφή με τον κόσμο αυτό, γοητεύεται από το ιδιαίτερο περιβάλλον, αλλά κι από τη σύζυγο του ιδιοκτήτη, με την οποία αναπτύσσεται μεγάλος έρωτας. Κι αυτό εξάπτει τη ζήλια του ιδιοκτήτη. Όμως οι γνώσεις του νεαρού για την κτηνιατρική κάνουν απαραίτητη την παρουσία του και βοηθούν στο να κλιμακωθεί το δράμα.
Το φιλμ: Δεν είχα διαβάσει πολύ ενθαρρυντικά σχόλια για την ταινία, διαπίστωσα όμως πως ήταν εντελώς άδικα. Κάτι άκουγα για «χημείες» από όλους αυτούς που λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, ωστόσο η ταινία έχει πράγματα ωραία για να δώσει στο κοινό του καλοκαιριού – προπάντων νοσταλγία. Παραδέχομαι ότι είναι παλιομοδίτικο, κάπου όμως και ηθελημένα και γι’ αυτό ίσως να τοποθετείται η δράση της στο 1931, όπου θαυματουργεί ο σκηνογράφος με το τσίρκο του. Το σενάριο είναι του Ρίτσαρντ Λα Γκραβενέζ, που, εκτός των άλλων, έχει γράψει και τον υπέροχο Βασιλιά της Μοναξιάς του Τέρι Γκίλιαμ και βάζει κι εδώ συναίσθημα, αν και πρόκειται για διασκευή βιβλίου. Στο θέμα της «χημείας» μπορεί να μη διαφωνήσω 100%. Στη βάση, όμως, την παράσταση από το ζευγάρι κλέβει ο πραγματικά μεγάλος, που το αποδεικνύει κι εδώ, Κριστόφ Βαλτς – ο «ναζί» του Ταραντίνο στο Άδωξοι Μπάσταρδη που είχε πάρει και το Όσκαρ. Ως ιδιοκτήτης του τσίρκου κι απατημένος σύζυγος είναι απλά υπέροχος. Το έργο, πάντως, είναι παλιομοδίτικο, αλλά το χρειαζόμαστε κι αυτό ύστερα από τις επελάσεις των διαφόρων sequels. Η διαφορά (μεγάλη τελικά) από το ιταλικό Η Γυναίκα της Ζωής μου είναι πως εδώ ο σκηνοθέτης διεκπεραιώνει (αν και σωστά), ενώ ο Πάολο Βιρτσί στο ιταλικό εκφράζεται.
Σκηνοθεσία: Φράνσις Λόρενς Παίζουν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Ριζ Γουίδερσπουν, Κριστόφ Βαλτς
Από το Downtown που κυκλοφορεί.
