Τι λένε οι άνθρωποι που έχουν πραγματική ανάγκη να διαμαρτυρηθούν
Ποιος φοβάται τον λαό; Μόνο εκείνοι που δεν μπορούν να τον καταλάβουν και πασχίζουν να ερμηνεύσουν την επιφάνεια των πραγμάτων. Το χαμόγελο του 18άρη, η θλίψη του ανέργου, η μούντζα του .......εξοργισμένου, δεν εξηγούνται με ξύλινο πολιτικό λόγο. Πίσω από τους χιλιάδες Αγανακτισμένους και την παρουσία τους στο Σύνταγμα αλλά και σε όλη την Ελλάδα κρύβεται μια βαθιά, λαϊκή δυσαρέσκεια για τα πρωτοφανή μέτρα που υποθηκεύουν το μέλλον των Ελλήνων πολιτών.
Όπως σημειώνει σε δημοσίευμά του ο Ελεύθερος Τύπος, πίσω από τους Αγανακτισμένους υπάρχει αιτία. Αλλιώς δεν θα έβγαιναν για ένατη μέρα χθες σχεδόν 10.000 άνθρωποι όλων των ηλικιών στο Σύνταγμα. Η εφημερίδα μίλησε με πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους και δημοσίευσε κάποια χαρακτηριστικά σχόλιά τους για τις κινητοποιήσεις των ημερών.
Κάνουμε τον δικό μας αγώνα
Γιώργος (28 ετών): «Ο λόγος που είμαι κάθε μέρα κάτω είναι ότι όλη αυτή η αντίσταση δεν έχει καμία σημαία! Κάνουμε τον δικό μας αγώνα.»
Σπουδές χρόνων οδηγούν σε ανεργία
Σοφία (27 ετών): «Αγανακτώ και διαδηλώνω επειδή στην Ελλάδα θυσίες και σπουδές χρόνων οδηγούν σε παρατεταμένη ανεργία.»
Το πανεπιστήμιο διαλύεται
Ελεάννα (19 ετών): «Βλέπω το πανεπιστήμιο να διαλύεται, το πτυχίο μου να χάνει αξία και τους γονείς μου να τρέμουν μην απολυθούν.»
Οι πολιτικοί με ντροπιάζουν
Χρυσάνθη (19 ετών): «Νιώθω ότι οι πολιτικοί με ντροπιάζουν. Εξευτελίζουν την πατρίδα μου και αύριο θα εξευτελίσουν και το πτυχίο μου.»
Φταίνε τα μπουζούκια
Χρυσόστομος: «Αν είχαν σταματήσει πριν από χρόνια τα μπουζούκια, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο.»
Είμαι στο Σύνταγμα για να ανασάνω
Σπύρος: «Δεν περιμένω τίποτα από την κυβέρνηση. Ο μόνος λόγος που είμαι στο Σύνταγμα είναι για να ανασάνω.»
Μας έχουν φλομώσει στα ψέματα
Γιάννης: «Διαμαρτύρομαι ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης. Πρέπει να λένε αλήθειες, μας φλομώσει στα ψέματα»
Η ανεργία χτυπά την πόρτα
Ν. Κολοβός (23 ετών): «Η ανεργία μας χτυπάει την πόρτα και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση από μόνοι μας.»
Μας φέρονται σαν σκυλιά
Ν. Κακούρας (10 ετών): «Ο πατέρας μου είναι απλήρωτος 13 μήνες. Ντρέπομαι για αυτούς που μας κυβερνούν. Μας φέρονται σαν σκυλιά.»
Καλύτερα σκεπτικός παρά απομονωμένος
Κώστας Γάκης: «Προτιμώ να είμαι σκεπτικός μαζί με άλλους στην πλατεία Συντάγματος, παρά απομονωμένος μέσα στο σπίτι μου.»
Οι Αγανακτισμένοι να μην πάρουν ιδεολογική χροιά
Μ. Ροντίδης (24 ετών): «Είμαι άνεργος. Πονάω για την Ελλάδα κι όχι μόνο για την τσέπη μου. Οι Αγανακτισμένοι να μην πάρουν ιδεολογική χροιά.»
Κάποιοι θέλουν την Ευρώπη να λειτουργεί σαν εταιρεία
Γεώργιος Μιχαήλ: «Ονειρευόμασταν μια Ευρώπη η οποία να είναι σαν οικογένεια. Τελικά, κάποιοι θέλουν να λειτουργεί σαν εταιρεία…»
Σπουδάσαμε και τι καταφέραμε;
Χρ. Κονσολάκη: «Πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα. Για εμάς τους νέους δεν υπάρχει μέλλον. Σπουδάσαμε και τι καταφέραμε;»
Δεν τα φάγαμε μαζί
Φίλιππος Νιχωρίτης: «Βαρεθήκαμε να ζητιανεύουμε για τα αυτονόητα. Είναι καιρός να διεκδικήσουμε όσα δικαιούμαστε. Δεν τα φάγαμε μαζί.»
Οι Αγανακτισμένοι δεν είναι μόδα
Σ. Σαχινίδου (18 ετών): «Θέλω να βοηθήσω τους γονείς μου σε αυτή την κατάσταση. Πρέπει να βρεθεί διέξοδος. Οι Αγανακτισμένοι δεν είναι μόδα.»
Δεν θα θυσιάσω τα όνειρά μου
Νίκη Τσιακυρίδου: «Μου καταστρέφουν το μέλλον. Θέλω να σπουδάσω, αλλά οι γονείς μου δεν έχουν χρήματα. Δεν θα θυσιάσω τα όνειρά μου.»
