Χρειάζεται τελικά η συνειδητοποίηση της «κατάρας»
Δόξα, λεφτά και επιτυχίες είναι τα πρώτα που έρχονται στο νου, στο άκουσμα του ονόματος Ωνάσης.....
Του δαιμόνιου Ρωμιού που κατάφερε να γίνει θρύλος και το όνομα του να γίνει συνώνυμο του πλουτισμού και της ισχύος. Ο Ωνάσης στέρησε από τις ΗΠΑ τεράστια έσοδα από την διύλιση και μεταφορά πετρελαίων ενώ «ατίμασε» την υπερδύναμη όταν παντρεύτηκε την χήρα του εκλιπόντος Προέδρου της. Δίπλα του παρέλασαν οι ωραιότερες γυναίκες της τότε εποχής, ενώ μαζί με την Τζάκι μπήκε στην καθημερινότητα του και η CIA.
Ο Ωνάσης ήταν ένας κλασικός εργασιομανής-τελειομανής Αιγόκερως. Άνδρας «παλαιάς κοπής» ήθελε να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην οικογένεια του. Ένας άνθρωπος με Σελήνη –Κρόνο σε τετράγωνο ήταν ένας δυνάστης και ήθελε να ορίζει και να καθορίζει τους δικούς του ανθρώπους.
Ευεργέτησε πολλούς αλλά ταλαιπώρησε περισσότερους.
H Μαρία Κάλας προσβλήθηκε τελικά από μια εκφυλιστική νόσο την δερματομυοσίτιδα, που φθείρει τους μυς και τους ιστούς, συμπεριλαμβανομένου του λάρυγγα. Η αντιμετώπιση της έγινε με κορτιζονούχα και ανοσοκατασταλτικά σκευάσματα, τα οποία είναι πιθανό να επιφέρουν σταδιακά καρδιακή ανεπάρκεια.
Κανείς όμως δεν μπορεί να παριστάνει το θεό, χωρίς κόστος.
Η μοίρα επεφύλασσε πολλά δραματικά γυρίσματα στους κοντινούς του ανθρώπους και τελικά ένα σκληρό φινάλε και για τον ίδιο.
Η Χριστίνα Ωνάση (μητέρα της Αθηνάς) ήταν μια γυναίκα με Σελήνη –Ερμή και Άρη στον Αιγόκερω. Μια κοπέλα που έβρισκε την «ευτυχία» μεταξύ της απόρριψης και των χαπιών.
Ο Αλέξανδρος ήταν ένας Ταύρος όπου βίωνε έναν Ήλιο και Ερμή σε τετράγωνο με Κρόνο και Πλούτωνα και που ο πατέρας του ήταν το πρότυπο μα και ο δυνάστης του.
Ο Αλέξανδρος σκοτώνεται με το αεροπλάνο του σε μια ακόμα μπερδεμένη υπόθεση. Εκεί είναι η αρχή του τέλους για τον Ωνάση. Μετά δυο έτη πεθαίνει και ο ίδιος από μια σπάνιας μορφής μυασθένεια. Το 1988 είναι η σειρά της Χριστίνας να «φύγει» από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών.
Και ο μόνος ζωντανός κρίκος της αλυσίδας είναι πλέον η εγγονή του Αθηνά.
Η Αθηνά έχει έναν Χείρωνα στον 7ο οίκο που δείχνει ότι στις σχέσεις με τους άλλους υπάρχει μια πληγή και ένας συμβιβασμός. Η Αφροδίτη είναι σε σύνοδο με τον Άρη και σε τρίγωνο με τον Κρόνο. Ο άνδρας πρέπει να ‘χει παρελθόν. Αλλά το δικό της παρελθόν είναι πολύ πιο ουσιώδες...
«Dukunt volentem fanta, volentm trahunt» (μτφ: Εκείνον που θέλει, οι Μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει, τον σύρουν»
Κατ αρχάς να επισημάνω πως η άρνηση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο της γενεαλογίας του κάθε ατόμου είναι ένα φαινόμενο δυνητικά ψυχωτικό.
Ο Sigmund Freud στο έργο του Der Mann Moses und die monotheistische Religion (Ο άνδρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία) σημειώνει χαρακτηριστικά πως «Η αρχαϊκή κληρονομιά του ανθρώπου δεν περιλαμβάνει μόνο τις διαθέσεις αλλά επίσης και τα περιεχόμενα, μνημονικά ίχνη σχετικά με τα βιώματα προηγούμενων γενεών».
Επίσης στο έργο του Zur Einfuhrung des Narzißmus γράφει πως «Το υποκείμενο έχει μια διπλή ύπαρξη, από την μια είναι ο ίδιος του ο εαυτός με τους δικούς του σκοπούς και από την άλλη είναι ένας κρίκος μιας αλυσίδας στην οποία χρησιμεύει ενάντια στην επιθυμία του ή τουλάχιστον χωρίς την θέληση του».
Προφανώς η Αθηνά Ωνάση που με αφετηρία των παππού της Αριστοτέλη Ωνάση είναι άτομο τρίτης γενιάς, πρέπει να «αναγνωρίσει» τι ακριβώς συμβαίνει.
Το γεγονός είναι πως όλες οι φοβίες της οικογένειας βρήκαν μέσα της ένα φιλόξενο έδαφος για να αναπτυχθούν. Φοβήθηκε την οποία απόρριψη-μοναξιά που βίωσαν παππούς και μητέρα και επέλεξε την «καθαρή λύση» του Αλβάρο.
Όμως δεν ξεμπλέκει κανείς έτσι εύκολα με τους φόβους του.
Και άθελα της αναπαρήγαγε το «κάρμα» (αυτό που ο κόσμος αποκαλεί κατάρα) με τραγικό θύμα την Cibele Darso πρώην γυναίκα του Αλβάρο και που κατά «περίεργο» τρόπο είχε πάρει την επιμέλεια της κόρης του Βιβιάν από την Cibele. Δηλαδή, στα πλαίσια ενός πρώτου «καθαρτήριου γύρου» για να «γλιτώσει» η ίδια, έθεσε την Cibele στην θέση της Χριστίνας Ωνάση και την Βιβιάν στην δική της.
Το αν αυτή η ανταλλαγή-προβολή είναι αποτελεσματική θα κριθεί στη συνέχεια.
Αστρολογικά η θέση του Νότιου Δεσμού της Σελήνης αλλά και του Κρόνου στο Σκορπιό υπογραμμίζει αυτήν την αναγκαιότητα. Η επιθυμία για μια ήρεμη ζωή απαλλαγμένη από τις σκιές του παρελθόντος (ένα από τα βασικά αιτήματα του Βόρειου Δεσμού στον Ταύρο) δεν μπορεί να εκπληρωθεί παρά μόνον με την προσεκτική και συστηματική διαλεύκανση των αιτίων και των καταβολών αυτής της ψυχικής κληρονομιάς. Να περάσουν δηλαδή τα περιεχόμενα του Σκορπιού στο Συνειδητό. Για να γίνει αυτό απαιτείται τουλάχιστον μια θεραπεία ψυχαναλυτικού τύπου, με την οποία είναι συμβατός ο Κρόνος.
Ο χρόνος είναι με το μέρος της, αρκεί να αξιοποιήσει οδυνηρές εμπειρίες και βιώματα, όπως η αυτοκτονία της Σιμπέλ. Η ενέργεια από το τρίγωνο της Αφροδίτης και του Άρη με τον Κρόνο, που δείχνει μια πρακτικότητα και έναν συμβιβασμό, μπορεί και πρέπει να διοχετευθεί στην εσωτερική διερεύνηση, κάτι που είναι ευκολότερο να συμβεί από τη στιγμή που ο Κρόνος θα περάσει στο Σκορπιό, κλείνοντας σταδιακά τον πρώτο του κύκλο. Μέχρι τότε, η Αθηνά βρίσκεται ουσιαστικά σε ένα στάδιο προπαρασκευής και «μαθητείας» και είναι φανερό πως η όλη της προσπάθεια θα «αξιολογηθεί» από τους κοσμικούς παρατηρητές μέσα στα επόμενα τρία χρόνια.
Και ο φόβος είναι να αγνοήσει όλα αυτά τα «μηνύματα», ανοίγοντας έτσι τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή που φιλοξενεί την Αφροδίτη και τον Άρη, τον 5ο οίκο δηλαδή, η οποία θα γίνει κατά κάποιο τρόπο ένα πεδίο κάθαρσης-μεταφοράς της οικογενειακής κληρονομιάς. Πρακτικά, το παιδί ή τα παιδιά της θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα.
Κατάρα – σύμπτωση ή ο Νόμος των συγκοινωνούντων δοχείων;
Όσον αφορά γενικότερα τις οικογενειακές «κατάρες» κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολλά και για πολλούς. Από τον Τουταγχαμώνα στον Μάρλον Μπράντο και από τον Μπρους Λη στον Ωνάση και στους Κένεντι. Και σε κάποιες περιπτώσεις τα γεγονότα δείχνουν πως δεν πρόκειται απλά για μια κοινωνική-gossip- φαντασία.
Η οικογένεια Κένεντι κουβαλά ένα θρυλικό όνομα που δυστυχώς για αυτήν είναι και μια κατάρα. Στην οικογένεια μέσα υπήρξαν μέλη της οικογένειας που από τα τέλη του 1800 με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατείχαν θέσεις εξουσίας στις ΗΠΑ. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι έπασχε από την νόσο του Άντισον και έκανε ενέσεις κορτιζόνης. Είχε και πιο κοντό το ένα πόδι.
Η αδελφή του Ρόζμαρι είχε πρόβλημα συμπεριφοράς και υπεβλήθη σε λοβοτομή για να αφιερώσει ύστερα τη ζωή της στη φροντίδα των παιδιών που παρουσιάζουν προβλήματα στην ομιλία. Το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, ο Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι (ή αλλιώς «Τζο») σκοτώνεται σε μυστική αεροπορική επιδρομή. Η Κάθλιν σκοτώνεται επίσης, έχοντας μαζί τον παράνομο δεσμό της. O Εντουαρντ Κένεντι έχοντας μια κολασμένη ερωτική νύχτα συνοδεία άφθονου αλκοόλ ρίχνει σε ένα ποτάμι την λιμουζίνα του . Αυτός σώζεται αλλά η κοπέλα πνίγεται. Ο ίδιος παραμένει γερουσιαστής.
Η Τζάκι έχει μια αποβολή και το 1956 γεννάει ένα νεκρό παιδί. Το 1963 σκοτώνεται ο άνδρας της. Πέντε χρόνια πιο μετά ο Ρόμπερτ Κένεντι έχει την ίδια μοίρα. Το 1984, ο γιος του Ρόμπερτ Κένεντι, πεθαίνει από υπερβολική δόση κοκαΐνης, ενώ το 1997 ο άλλος γιος του Ρόμπερτ, ο Μάικλ Κένεντι, πέφτει πάνω σε δέντρο ενώ κάνει σκι και χάνει τη ζωή του. Το 1999 ο Τζων-Τζων Κένεντι πέφτει με το αεροπλάνο του παρασύροντας στον θάνατο την σύζυγο και την κουνιάδα του. Τέλος στον Έντουαρντ Κένεντι το 2008 διαγνώστηκε γλαύκωμα στον εγκέφαλο.
Η οικογένεια Κένεντι είναι ένα ουσιαστικό παράδειγμα μιας κατά κάποιο τρόπο κληροδοτούμενης κακοδαιμονίας. Το ίδιο όμως φαίνεται να συμβαίνει και με την οικογένεια Ωνάση. Είναι τελικά απορίας άξιον το αν, πώς και ποιός θα μπορέσει να σπάσει αυτήν την «καταραμένη» αλυσίδα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται σίγουρα μια πιο «εσωτερική» πορεία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τις αναγκαιότητες ενός υψηλών προδιαγραφών life style.
Χρειάζεται τελικά η συνειδητοποίηση της «κατάρας», χωρίς ευχολόγια και άστοχους «εξορκισμούς». Κι αυτό είναι που καλείται να πετύχει η Αθηνά Ωνάση, η οποία εκτός από μια τεράστια περιουσία, κληρονόμησε κι ένα δυσανάλογο ψυχικό βάρος.
Κλείνω με Pablo Neruda
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο ” ι ” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
από την Χριστίνα Δημοπούλου
